Datos personales

Mi foto
Hola muy buenas: Soy abierto, vitalista, enérgico, noble, equitativo, idealista, generoso, leal, buen organizador, protector, perfeccionista, con voluntad de poder y gran sentido del espectáculo y de lo dramático. Pero también despótico, egocéntrico, cruel, dogmático, intolerante, vanidoso, ansioso de poder y débil ante el halago. Si tienes suerte, te tocará mi mejor lado, si no, lo siento pero ni siquiera yo soy perfecto.

sábado, 27 de diciembre de 2008

RIVIERA MAYA

26/12/2008
Abenduak, 16. Eguna berehala heldu da, azken prestaketak, urduriak eta hiru ordu lo egin ondoren, gosaldu eta taxi bat eskatu tren geltokira joateko. Trenan, peñako batekin, Marruecosera joango dela gabonak pasatzera elkartu gara eta Tuteran, atso bat igo da eta gure ondoan eseri da. Emakume honek, hitz egiten hasten da etengabe, Madrilera heldu arte. Gero hiru metro hartu eta aireportura. Fakturatzeko lekua aurkitzen dugu eta lerro haundia dagoenez, zerbait hartu eta beranduago maletak utzi eta hegazkinera. Ia azken lerroan eta hamar ordu aurretik. Hegazkina aspergarria egiten da, lo gutxi, bazkaria, afaria, saltzeko gauzak.. azkenenean heldu.
Mexikon gaude dagoeneko, dena pasatu arazorik gabe, eta autobus batek gure hotelera, Riu Lupita, hurbiltzen gaitu. Hor arazo txiki bat, prestatutako gela ohe bakarra dauka, baina beste bat berehala jarriko dute, eta biharamonean beste gela emango digute. Maleta desegin gabe, dutxa, eta tabernara cockteil zerrendarekin hasten gara, gero afaria, eta zerrenda horrekin jarraitu, gero hotelean dagoen diskoteka bisitatzen dugu, dena tanteatzeko. Iluntasuna, jende gutxi, eta ezin da erre, baina mojito oso ona da. Lo egitera joan ginen, hango gaueko ordubiak dira, baina guretzat, ordutegiren aldaketarekin, goizeko bederatziak, eta neka neka eginda, ohera.
Biharamonean, ateraldiaren bilera daukagu, eta maya paketea erosten dugu, zerbait kulturala egiteko asmoz. Bitxok gosaltzen du hirugarren aldiz, eta hondartzara busean joaten gara. Hor, piña colada, txiringitoan zerbait jan, eta hondartzan goiza pasa. Paseo bat ematen dugu, beste hotelera joateko itsasertzetik eta hor bazkaltzen dugu. Gero igerileku, jacuzzi, bingo kantatzen dut, baina oparia ezin hartu, eta bueltatu ginen gure hotelera. Koktel poteo eta Tolosako bi neskekin (Rakel Mosquera eta Monika Naranjo) afaltzera joaten gara. Baina ez gaude bakarrik, Baserritarra eta Triston, egun osoa gure atzean daude, ea zer egiten dugun, zer hitz egiten dugun,... ze ondoriok atera duten? Auskalo. Ondoren, koktel gehiago, diskoteka eta ohera.
Osteguna, gosaria ondoren (ni behin eta Bitxo bi aldiz), berriz autobusa hartzen dugu hondartzara joateko. Riu hotel gehienaz egoteko aukera dugunez, bisitatzen dugu, eta batean, jacuzzi, hamaka eta igerilekuan eta bestean bazkaltzen dugu. Arratsaldean, lo kuluxka hamaketan eta gure hotelari buelta, betiko cocktel-poteo, afari-pacha egiteko.
Hurrengo egunean ateraldirekin hasten gara eta Coba ikustera joaten gara. Behin hor egonda, txirringa alokatzen dugu, eta Coba piramidea goraino igotzen dugu (altuena da eta biharamonean hanketan mina izango ditugu). Denbora libre dugunez, txirringarekin bueltaka hasten gara, berriz autobusera joan arte. Gero Tankah herrixka joan ginen eta han tirolina batetik bota, (sakatu hemen ikusteko), piragua batekin ibili, eta "celote" batean bainatu (nik ez, noski). Bitxo galtzontziloetan bainatu ondoren, bazkaltzen dugu, maya janari tipikoa, mahai batean, beste bikote batekin eta bere semea, Luis Felipe. Buelta, eta gure hotelean, caipiriñaka hasten gara. Agian nekeengatik, baina, erdi mozkortuta afaltzera joan gara eta ondoren harreman soziala egiten dugu giri guztiekin, ingelesez hitz egiten; eskerrak gaur diskotekan jai pribatua daukatela eta lehenago joaten garela lo egitera.
Berriro ateraldia, gaur Tulum, goizean eta ondoren Xel Ha. Tulumen ondakinak  daude, leku oso zabala eta ondoan hondartza eta itsaslabarra, eta gauza guztien artean dagoen kontrastea gustoko dut. Gero Xel Ha parke tematikoa. Buelta osoa ematen dugu, nahiko polita da, bazkaria, lo kuluxka hamakan, txirringarekin bueltatxo, eta maitai tabernan bueltatu ondoren. Uretan ez sartzea lortu dugu. Hotelean, nahiz eta nekea eta ajea nabaritu, betiko ohiturekin hasten gara. Larunbata denez, jende gehiago dago diskotekan, eta truko guztiak ikasi ditugunez, itzi baino lehen, bakoitza hiru pote eskatzen ditugu beranduago edateko. Guztiekin gelara eta "la frigorifica"n dauden garagardoak errestasunez desargertzen dira. Monikak bainoa igerilekuan hartu nahi du eta Bitxo laguntzen dio, kezkatua eta ni lo kuluxka txiki bat botatzen dut, Chichen Itza joan baino lehen.
Laranja zuko hartu, eta autobusera Chichen Itza ikustera. Hogeita bost minuto lehenago ateratzen zen busa, baina guri ez ziguten ezer esan. Bidaia luzea da eta gidari asko hitz egiten arren, piska bat gehiago lo egitea lortzen dugu. Chichen Itza ondakinak ikusten dugu, hunkigarria da, gure ajea bezala, horregatik bideo hau grabatu nuen, gehiago hautemantzeko. Gero, erosketa batzuk egin, busa hartu bazkaltzeko, eta arratsaldean Valladolid herria bisitatzen dugu, hori bai dela, benetazko Mexiko, berehala itzuli eta hotelera, behintzat ateraldiak bukatu ditugu eta ez dugu goiz esnatu beharra hemendik aurrera. Ospatzeko, caipiriña batzuk, eta Monikak hotel guztian dauden coronitak edaten ditu.
Nekea, ajea, eta logure falta gure gorputzetan, orduan, hoteletik ez mugitzea erabakitzen dugu, asmoa Cancunera joan, zen, baina beranduegi esnatu gara, eta igerilekuan ez gaude batere gaizki. Arratsaldean, kirola egiteko atake bat ematen digu, eta ping-pong, tenisa, eta futbola egiten dugu. Futbolean, beste bikote baten aurka jolasten dugu, eta nire golei esker, errez irabazten diegu. Azken gaua denez, atera behar, nola ez, azken coronita, vozka laranja, daikiri eta caipiriñak. Ez dugu eskatu beharrik, zerbitzariak dakiten zer edaten dugun, memoria ona ote?. Rakelekin abesten hasten gara, eta ondoren, diskotekaren kanpoan, beste jendearekin topatzen gara, haien artean, emakume bat, nahiko mozkortuta, txanda etortzen denez, Euskal Herrira itzul gaitezke lasaitasunez. Berriro berandu lo egitera.
Azken eguna heldu da, azken gosaria. Hamabiak, gela utzi beharra, orduan, igerilekura joaten gara, eta berehala maleta egitera, beno ez hain berehala, Bitxo, bidetik okertu delako. Maletak egin eta utzi, eta hor itxoin, arratsaldeko hiru t'erdiak arte. Autobusa etortzen da, eta berriro aireportura, gure lagun tolosarrak, hor gelditzen dira (ongi pasa, ongi izan, eta gutxiago edan), eta gu, berriro Euskal Herrira. Hegazkinean, batez ere, lo egin, eta Madrilera heldu gara. Nire maleta berehala agertzen da baina Bitxorena falta da, baina entretenimenduak gaude, bi tipo ostiaka hasten direlako. Azkenean falta zitzaigun maleta agertzen da eta korrika eta presaka, taxi batetan montatu, eta Atotxa tren geltokira heldu, hor trena Iruña arte, taxi bat nire etxerantz, Bitxo Leitzan utzi, eta oraindik pote batzuk lagunarekin hartzea, lortzen dut. Dena ongi, ba, estresa kendu, ongi pasa, eta bueltatzeko gogoekin. Hurrengo arte, mila esker zerbitzari guztiei, eta Monika eta Rakel ongi pasa momentuz eta zuen bueltan egonen gara!!! Musuak!!
Argazkiak hemen, fotos aquí (arkitektura)
Eta hemen besteak, aquí otras fotos.

lunes, 1 de diciembre de 2008

ETIQUETADO BARCINA

30/11/2008
 
Interesante campaña la del ayuntamiento de Pamplona que adorna, farolas, bancos y papeleras con un cartel de lo que cuestan al año por los destrozos vandálicos. No cuidar tu ciudad es tirar el dinero, dice citada campaña. Yo como ciudadano de a pie, también les propongo a nuestros políticos que hagan suyo ese lema, y no tiren el dinero de esta ciudad, como por ejemplo la millonada que este ayuntamiento tuvo que pagar como indemnización a la empresa que construyó el parking de la plaza del Castillo con el famoso lucro cesante o la doble urbanización de la entrada al Baluarte, que costaron bastante más dinero al contribuyente. Por no hablar de las losetas que a los pocos meses de estrenadas hay que reponer en varias calles de  la ciudad, y que en días de lluvia convierten  al peatón que pasa por la plaza san francisco o calle chapitela en un intrépido concursante de aquella prueba de las zamburguesas del programa Humor Amarillo, en el que pocos consiguen llegar a su destino sin mojarse hasta las rodillas.
 
(Carta publicada en el diario de noticias el viernes 28 de Noviembre del 2008)